Ο Μάικλ Φάραντεϊ γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1791 στο Νιούινγκτον, έξω από το Λονδίνο, σε μια φτωχή οικογένεια σιδερά. Μεγάλωσε με στερήσεις, αλλά από νωρίς έδειξε ακατάπαυστη περιέργεια. Στα 14 του εργάστηκε σε βιβλιοδετείο και στον ελεύθερο χρόνο του διάβαζε μανιωδώς επιστημονικά βιβλία, κατασκευάζοντας πρόχειρες μπαταρίες και πειραματιζόμενος με τον ηλεκτρισμό. Ένα εισιτήριο για διάλεξη του Χάμφρεϊ Ντέιβι στη Royal Institution άλλαξε τη ζωή του. Οι λεπτομερείς σημειώσεις που του έστειλε οδήγησαν σε θέση βοηθού στο εργαστήριο, ανοίγοντας τον δρόμο για την επιστημονική του πορεία.
Μετά τις ανακαλύψεις του Øρστεντ και του Αμπέρ, ο Φάραντεϊ παρουσίασε το πρώτο πείραμα «ηλεκτρομαγνητικής περιστροφής», που αποτέλεσε πρόδρομο των ηλεκτρικών κινητήρων. Το 1831 απέδειξε ότι ένα μεταβαλλόμενο μαγνητικό πεδίο παράγει ηλεκτρικό ρεύμα, θεμελιώνοντας την αρχή της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής. Δημιούργησε τον «δίσκο του Φάραντεϊ», την πρώτη γεννήτρια, ανοίγοντας τον δρόμο για τη σύγχρονη ηλεκτροπαραγωγή.
Στη χημεία απομόνωσε το βενζόλιο, υγροποίησε αέρια και εισήγαγε όρους όπως «άνοδος», «κάθοδος», «ηλεκτρόδιο» και «ιόν», θεμελιώνοντας τους νόμους της ηλεκτρόλυσης. Παρά το περιορισμένο μαθηματικό του υπόβαθρο, ο Φάραντεϊ οπτικοποίησε τα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα με τις περίφημες «γραμμές δύναμης», ενώ με το πείραμα του 1845 απέδειξε τη σύνδεση φωτός και μαγνητισμού (φαινόμενο Φάραντεϊ). Οι ιδέες του αποτέλεσαν βάση για τις εξισώσεις του Μαξουέλ, ενώ ο Αϊνστάιν τον κατέταξε δίπλα στον Νεύτωνα και τον ίδιο τον Μαξουέλ.
Παρέμεινε προσηλωμένος στην επιστήμη, απορρίπτοντας πλούτο και τιμές, ακόμη και προτάσεις συμμετοχής σε πολεμικά προγράμματα. Υπηρέτησε τη γνώση και την κοινωνία, δίνοντας δημόσιες διαλέξεις, ερευνώντας πρακτικά προβλήματα όπως η διάβρωση πλοίων και η δημόσια υγεία. Η ανακάλυψη του «κλωβού Φάραντεϊ» έθεσε τις βάσεις για την προστασία από ηλεκτρικές παρεμβολές.
Ο Φάραντεϊ πέθανε το 1867, αφήνοντας κληρονομιά που αγγίζει κάθε πτυχή της σύγχρονης ζωής: από τους ηλεκτροκινητήρες και τις γεννήτριες έως τις ασύρματες φορτίσεις. Η πορεία του, από παιδί φτωχού σιδερά έως εμβληματικό επιστήμονα, αποδεικνύει ότι η αδιάκοπη περιέργεια μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.