Η πρωτεύουσα του Ιράν, η Τεχεράνη με πληθυσμό περίπου 10 εκατομμυρίων, κινδυνεύει να εξαντλήσει τα αποθέματά της σε νερό μέσα στις επόμενες εβδομάδες, καθώς η χώρα βιώνει τη χειρότερη υδατική κρίση των τελευταίων δεκαετιών.
Ειδικοί προειδοποιούν πως η «Ημέρα Μηδέν» η στιγμή που οι βρύσες θα στερέψουν είναι πλέον ορατή, ενώ οι αρχές προσπαθούν να περιορίσουν την κατανάλωση και οι πολίτες αποθηκεύουν νερό για να αποφύγουν την κατάρρευση του συστήματος. «Αν δεν λάβουμε επειγόντως μέτρα, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ανεπανόρθωτη κατάσταση», προειδοποίησε ο πρόεδρος Μασούντ Πεζεσκιαν σε κυβερνητική συνεδρίαση.
Παρά το ότι το Ιράν είναι ήδη από τις πιο άνυδρες χώρες, αυτή τη φορά η κρίση πλήττει άμεσα την Τεχεράνη. Ο Καβέ Μαντανί, διευθυντής του Ινστιτούτου ΟΗΕ για το Νερό, το Περιβάλλον και την Υγεία, ανέφερε σε εκπομπή του CNN πως χωρίς άμεση μείωση της κατανάλωσης, η πόλη κινδυνεύει να μείνει χωρίς νερό. Προς το παρόν, οι δεξαμενές βρίσκονται στο 21% της χωρητικότητάς τους· η χώρα συμπληρώνει την πέμπτη διαδοχική χρονιά ξηρασίας και φέτος οι βροχοπτώσεις είναι μειωμένες κατά 40% σε σχέση με το μέσο όρο. Οι ακραίες θερμοκρασίες πάνω από 50 °C επιδεινώνουν περαιτέρω την έλλειψη.
Η κυβέρνηση έχει ήδη μειώσει την πίεση του δικτύου κατά σχεδόν 50%, αφήνοντας το 80% των νοικοκυριών με προβλήματα υδροδότησης· στα ψηλά διαμερίσματα, οι ένοικοι μένουν συχνά χωρίς καθόλου νερό. Βυτία μεταφέρουν πλέον νερό στην πόλη και πολλοί εγκαθιστούν ιδιωτικές δεξαμενές αποθήκευσης. Εξετάζεται ακόμη η κήρυξη εβδομάδας αργίας στην Τεχεράνη για να μειωθεί προσωρινά η ζήτηση, ενώ ήδη έχουν εφαρμοστεί μονοήμερες αργίες σε αρκετές επαρχίες.
Ειδικοί αποδίδουν την κρίση σε δεκαετίες κακοδιαχείρισης, υπεράντλησης υδροφορέων, αναποτελεσματικών γεωργικών μεθόδων και ταχύτατης αστικοποίησης. Η υπόγεια άντληση προκαλεί καθιζήσεις έως 25 εκατοστών ετησίως· ο καθηγητής Αμίρ Αγχακούτσακ (Καλιφόρνια) μιλά για «υδατική πτώχευση». Ο Μαντανί επισημαίνει ότι το πρόβλημα είναι πολιτικό και συστημικό, όχι απλώς τεχνικό, και δεν λύνεται με πρόχειρα «μπαλώματα» ή μόνο με αφαλάτωση.
Όπως σημειώνουν οι ειδικοί, η οριστική αντιμετώπιση απαιτεί μετεξέλιξη της οικονομίας, με δραστική μείωση της γεωργίας που απορροφά πάνω από το 90% του νερού κάτι όμως πολιτικά ανέφικτο υπό το σημερινό καθεστώς και τις διεθνείς κυρώσεις. Μέχρι τότε, όλοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στις φθινοπωρινές βροχές: «Αν η Τεχεράνη επιβιώσει μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου, ίσως αποφύγουμε την Ημέρα Μηδέν», καταλήγει ο Μαντανί.