η «βαθιά ντροπή» και την «οδύνη» τους εκφράζουν περισσότεροι από 50 διακεκριμένοι Ισραηλινοί δημιουργοί ντοκιμαντέρ, με ανοιχτή επιστολή τους κατά της γενοκτονίας στη Γάζα, καταγγέλλοντας ευθέως την κυβέρνηση του Ισραήλ και δηλώνοντας στήριξη στο διεθνές μποϊκοτάζ των ισραηλινών πολιτιστικών θεσμών. Η επιστολή, με ημερομηνία 15 Σεπτεμβρίου 2025, αναφέρει ότι οι υπογράφοντες «υποστηρίζουν ολόψυχα το διεθνές μποϊκοτάζ των κινηματογραφιστών κατά του Ισραήλ» και καταγγέλλει τη «μαζική δολοφονία» και τη «γενοκτονία» που διαπράττεται στη Γάζα.
Οι δημιουργοί καλούν τη διεθνή κοινότητα ντοκιμαντέρ να αντισταθεί στη «σιωπή και τη συνενοχή» των κυβερνήσεων Ευρώπης και ΗΠΑ, επιρρίπτοντας ευθύνες για τη συνέχιση της σφαγής και στη στήριξη που παρέχει ο Ντόναλντ Τραμπ προς το Ισραήλ. Η παρέμβασή τους αποτελεί απάντηση σε διεθνές κάλεσμα άνω των 3.000 επαγγελματιών του κινηματογράφου, που ζητούν μποϊκοτάζ των ισραηλινών πολιτιστικών θεσμών μέχρι να σταματήσει η επίθεση στη Γάζα και η κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών.
Πολλοί ισραηλινοί κινηματογραφικοί οργανισμοί εξέφρασαν αντιρρήσεις, υποστηρίζοντας ότι τέτοιες κινήσεις θα πλήξουν αντιπολεμικές φωνές στο εσωτερικό της χώρας. Ωστόσο, οι υπογράφοντες απάντησαν ότι οι ίδιες τους οι ταινίες δεν τους αθωώνουν από την ευθύνη για τα εγκλήματα που διαπράττονται στο όνομά τους. Η επιστολή κάνει λόγο για «συστηματική εξόντωση» περίπου 64.000 Παλαιστινίων αμάχων, ανάμεσά τους 20.000 παιδιά, καταδικάζοντας παράλληλα τις επιθέσεις της Χαμάς ως «χωρίς καμία δικαιολόγηση», αλλά επιμένοντας ότι αυτές δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι για τον «βίαιο πόλεμο εκδίκησης» του Ισραήλ.
Μεταξύ των υπογραφόντων βρίσκονται κορυφαίες μορφές του ισραηλινού ντοκιμαντέρ, όπως ο Άβι Μογκράμπι, η Γιούλι Κοέν, ο Ντάνι Ρόζενμπεργκ, ο Μπαράκ Χέιμαν, η Άντα Ουσπίτζ, ο Λιράν Άτζμορ και ο Πίνι Σατς. Οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι η ισραηλινή κοινωνία βιώνει βαθιά διάσπαση, με το μίσος και την καταστολή να εντείνονται, ωστόσο υπογραμμίζουν ότι η αναγνώριση της αλήθειας είναι το πρώτο βήμα για αλλαγή. Καλούν τέλος τη διεθνή κοινότητα να μην αγνοήσει το «θετικό δυναμικό» της ισραηλινής κοινωνίας, ώστε όταν τελειώσει ο πόλεμος να υπάρξει έδαφος για γόνιμη συνεργασία.