Οι αγροτικές κινητοποιήσεις που εξελίσσονται στην Ελλάδα εντάσσονται σε ένα ευρύτερο διεθνές κύμα κοινωνικής πίεσης, ωστόσο παρουσιάζουν και σαφείς ιδιαιτερότητες σε σχέση με όσα καταγράφονται σε άλλες χώρες. Κοινός παρονομαστής είναι η πίεση στο εισόδημα των παραγωγών, το αυξημένο κόστος παραγωγής και η αβεβαιότητα γύρω από τις ενισχύσεις και τους μηχανισμούς στήριξης.
Σε σύγκριση με χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Γαλλία και η Πολωνία, οι Έλληνες αγρότες θέτουν αντίστοιχα αιτήματα για κόστος ενέργειας, καύσιμα και αποζημιώσεις, ωστόσο οι κινητοποιήσεις τους παραμένουν περισσότερο συγκεντρωμένες σε μπλόκα εθνικών οδών και λιγότερο σε μαζικές αστικές διαδηλώσεις. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, οι κινητοποιήσεις συνδέονται έντονα με εμπορικές συμφωνίες και περιβαλλοντικές ρυθμίσεις, ενώ στην Πολωνία κυριαρχεί η αντίδραση στις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από τρίτες χώρες.
Η ελληνική περίπτωση διαφοροποιείται και στο θεσμικό επίπεδο, καθώς σημαντικό μέρος της έντασης αφορά τη λειτουργία οργανισμών όπως ο ΟΠΕΚΕΠΕ και ο ΕΛΓΑ. Καθυστερήσεις πληρωμών, έλεγχοι και τεχνικά προβλήματα έχουν βρεθεί επανειλημμένα στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης, στοιχείο που δεν εμφανίζεται με την ίδια ένταση σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου η σύγκρουση εστιάζει περισσότερο στη φορολογία ή στους περιβαλλοντικούς περιορισμούς.
Σε διεθνές επίπεδο, η Ελλάδα απέχει από την κλίμακα κινητοποιήσεων που παρατηρείται σε χώρες όπως η Ινδία, όπου οι αγροτικές διαμαρτυρίες λαμβάνουν μαζικό και παρατεταμένο χαρακτήρα, με εκατοντάδες χιλιάδες συμμετέχοντες και άμεση πολιτική πίεση σε κεντρικό επίπεδο. Αντίθετα, το ελληνικό μοντέλο βασίζεται σε στοχευμένες παρεμβάσεις με ισχυρό συμβολικό αντίκτυπο, κυρίως μέσω αποκλεισμών οδικών αξόνων.
Παρά τις διαφοροποιήσεις, η σύγκλιση των αιτημάτων αναδεικνύει ένα κοινό διεθνές ζήτημα: τη δυσκολία προσαρμογής του πρωτογενούς τομέα σε ένα περιβάλλον αυξανόμενων απαιτήσεων και περιορισμένων περιθωρίων. Η ελληνική εμπειρία, όπως και οι αντίστοιχες διεθνείς, δείχνει ότι οι αγροτικές κινητοποιήσεις λειτουργούν πλέον ως σταθερός δείκτης κοινωνικής και οικονομικής πίεσης, με άμεσες επιπτώσεις στη χάραξη πολιτικής.
Σύνταξη: offnetwork.gr — Διασταύρωση πληροφοριών από Kathimerini, Reuters, Politico EU